      |
|
  |
      |
 |
|
|
|
|
|
|
|
 |
Bawasan ang Yabang, Maprinsipyong Pakikisama Gaano ka na ba katagal na namamasukan? Nagtapos ka ng kolehiyo. Alam mong magaling ka at kailangan mo lamang ng pagkakataon. Big break, wika nga. Subalit, nagkaka-edad ka na ay mukhang hindi pa ito dumarating sa iyo sa Pilipinas. Kaya ka nagpasyang mangibang-bayan. Gitnang Silangan. Hindi bale nang bumaba ang posisyon mo dito, mas malaki naman ang pasahod kaysa sa Pilipinas. Mataas ang mga pangarap mo. Sa Middle East, natuklasan mong hindi pala ganoon ka-simple ang magiging setup mo. Nagsisimula ka ng magsisi. Hindi ka na makatatagal. Sa Middle East, natuklasan mong hindi pala ganoon ka-simple ang magiging setup mo. Nagsisimula ka ng magsisi. Hindi ka na makatatagal. Hindi lang kasi bumaba ang posisyon mo, mukhang pagkatao mo ay bumaba na rin dahil nagiging all-around na ang trabaho mo. Madalas naiisip mo ding mas marami kang alam kaysa mga sponsors mo. Iisipin mo, lalaban ka ba o magkikibit-balikat na lang. Madalas na nauulit ang ganitong mga scenario sa iba't ibang kompanya sa Middle East. Masakit sa kalooban ng mga manggagawang Pilipino ang compromise na ginawa nila sa kanilang mga sarili nang magpasya silang magtrabaho sa Middle East pero double whammy ang nararanasan nila dahil "jack-of-all-trades" pala ang nature ng mga trabaho nila. Halimbawa, ang mga Computer Technicians ay inaasahan ding makapag-aayos ng photo copiers, fax machine, cell phones at kung anu-ano pang electronics. Kung Secretary ka naman at minalas kang mapunta sa mga trading establishments, siguradong storekeeper ka rin, liaison officer, cashier at kung anu-ano pa. Kung minsan hindi talaga natin masisisi ang ilang kababayan kung kumbulsiyunin sila. Ang problema ay kung makipagsabayan ang ating kababayan at makipagtaasan din ng ere sa mga kasamang Arabo. Dito magsisimula ang paglala ng sitwasyon. At kahit ano pa ang sabihin ninuman, talo lagi ang Pilipino. Hindi namin sinasabing yumuko na lamang at patuloy na magpa-api. Dapat maging mas mapamamaraan at malikhain tayong mga Pilipino sa makikisalamuha natin sa mga Arabo. Mas magiging makabuluhan ang paglaban kung babawasan natin ang ating kayabangan at pakisamahan natin ang mga Arabo ng hindi natin sila pina-patronize. Ang problema sa iba nating kababayan ay susunod ng susunod sa utos ng mga amo dahil gusto nilang makisama. Kapag natauhan silang umaabuso na ang mga ito saka sila magsisimulang umangal kung kailan huli na at hinayaan na nilang umabuso ang mga ito. Sa madaling salita, huwag tayong makipagsabayan ng yabangan sa mga Arabo. Pakisamahan natin sila dahil unang-una tayo ay nasa teritoryo nila. Pakisamahan natin sila ng hindi natin isinusuko ang ating dignidad. Mag-iwan tayo ng puwang para sa tiwala sapagkat kailangan natin ito upang mapakisamahan sila. Minamaliit na nga nila tayo dahil sa iba ang ating relihiyon kaya huwag na natin silang bigyan ng dahilan upang lalo pa tayong laitin. Bawas ng konti sa kayabangan, kabayan. Magpakumbaba ka. Hindi mababawasan ang prinsipyo mo dito. At lalong hindi mababawasan ang pagkalalaki mo. Di ba?
|
 |
Sige na, magaling ka na at talaga namang alam mo ang kakayahan mo. Ngunit tandaan mo, dayuhan ka sa Middle East. Hindi mo ito teritoryo kaya alalay ka lang sa pagbuhat ng iyong bangko. May sarili ding kayabangan ang mga Arabo, mahirap na bumangga ka dahil sa lang sa pataasan ng ihi. |
BAKIT |
Copyright © 2000, 2001. Manila, Philippines. This website has been designed in response to the social vacuum created by the tolerance of an unabashed and cheap exportation of Filipino brain and brawn power particularly to the Middle East. While everybody is welcome to enjoy the website, the author reserves the right to every element of the website. It is expected that people who would like to use any part thereof will seek appropriate permission from the author. Unless otherwise stated, materials appearing herein are originally developed by MEPinoy. |
